Quelle difference!! (deel 2)
Door: Loek Bosman
Blijf op de hoogte en volg Loek
23 Juli 2014 | Nederland, Rijswijk
Het is woensdagavond 23 juli en ik ben nog 38 kilometer verwijderd van de San Piietro in Rome! Ruim 2100 kilometer onderweg en het gaat erop lijken dat ik de afstand tussen Rijswijk en Rome lopend ga overbruggen.
Eergisteren kreeg ik al een sms van Giovanni, een 24 jarige 'pelgrim' uit Venetie met wie ik onderweg veel ben opgetrokken: Yeahhhhhhhh, I'm in front of the San Pietro!!!!!!
En ook al heb ik altijd beweerd dat het voor mijn geen fysieke prestatie is (méér een mentale prestatie), ik ben toch wel trots dat het vrijdag dan zover is!!! Bij leven en welzijn!
Vanavond slaap ik in Compagnano en morgen wandel ik 24 kilometer naar La Storta. Vanaf La Storta is het nog 14 kilometer naar de San Pietro. Daar kan ik als pelgrim dan 2 nachten slapen bij de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid!!! Dat moeten dus wel 2 heerlijke nachten worden. Ik logeer dan in de Via dei Genovesi, vlak achter de San Pietro en op zondagochtend meld ik me dan enkele straten verder, aan de andere kant van het Vaticaan, waar we een apaartement hebben gehuurd.
Vorige week in Bolsena heb ik een heerlijke rustdag beleefd met een prachtige 'overgang' van de zusters naar mijn B en B.
Aan het eind van de middag haalde ik mijn bagage op bij de zusters (allemaal nog traditioneel gekleed uiteraard) en meldde me aansluitend bij de B en B in het pand ernaast (B en B 'Lago di Bolsena'). Dat was even schrikken na het afscheid met de zusters. De deur werd geopend door een schaars geklede dame en ik was onmiddellijk bang dat mijn slechte Italiaans gezorgd had voor een (on)aangename verrassing!! Toch de verkeerde kamer gehuurd of was het inclusief dame? De warheid werd al snel duidelijk: Gabriella Andreu, de eigenaresse van deze B en B was ook Miss siliconeneborsten van Toscane/regio Bolsena. Dat bleek al direct uit alle krantenartikelen die in haar kantoor en op de gang hingen. Veel artikelen in het Italiaans die ik natuurlijk niet kon lezen maar de foto's vertelden eigenlijk wel het hele verhaal!!
Overigens bleek het een heel aaridge vrouw (in de goede betekenis van het woord!) en ze kon ook nog eens heel enthousisast vertellen over de voorbereidingen voor de komende processie ter ere van de dorpsheilige!
Dat alles gaat in Italie moeiteloos samen..............
En dan het vervolg op 'Klein mannetje vindt het geluk': gisteren had ik een prachtige tocht door olijf- en hazelnootgaarden. Na Toscane is ook Lazio een prachtige provincie met veel mooie natuur. Nergens is nog aan te merken dat ik in de buurt kom van een wereldstad!!
Maar toen ik om half vier in de buurt kwam van het prachtige Sutri werd ik overvallen door een flinke bui, midden in het bos. In de verte hoorde ik het al flink onweren. Met poncho en paraplu flink doorgestapt naar Sutri waar ik druipend maar droog (kleding en rugzak) arriveerde in de plaatselijke bar waar ik me voor de televisie installeerde met een cappucino om de eerste bergetappe in de Pyreneeen te bekijken. En ik zat nog niet of het onweer barste los. Het heeft 2 uur gestortregent en ik zat lekker voor de televisie. In Rome en omgeving zijn de straten ondergelopen maar s avonds op weg van de bar naar de Carmelitessen (zusters in Sutri) was het weer heerlijk droog en kon ik mijn 337e pizza gelukkig ook weer buiten op het terras eten. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst binnen heb gegeten. Elke dag minstens 14 uur buiten!!!
En dan nog even over de zusters gesproken: ik kwam eergisteren aan bij de zusters Benedettini in Vetralla en heb daar een prachtige gebedsdienst meegemaakt in de avond. Helemaal gezongen door 8 zusters (waaronder 3 Afrikaanse zusters) en van een schoonheid..............Ik was even een half uur van de wereld en behoorlijk onder de indruk van zoveel sereniteit en spiritualiteit. Het kloosterleven heeft toch altijd een zekere aantrekkingskracht op me gehad!
En dan gisteren in Sutri weer een hele andere ervaring met de zusters van Carmel. Ik kwam aan bij de Monache net buiten het dorp en melde me via de bel. Er ging een deur open en ik stond in een donker gangetje. Toen ging er een luikje open en een vrouwenstem vroeg me vanachter een luikje of ik m'n paspoort, m'n credenziale (pelgrimspaspoort) en 15 euro in het luikje wilde leggen. Toen werd het luikje gedraaid en enkele minuten later lagen m'n paspoorten er weer en een sleutel met een briefje waarop het adres stond van mijn pelgrimsonderkomen. En de stem meldde nog dat ik om 08.00 uur de kamer verlaten moest hebben...........
Geen mens gezien en zo loop je dan naar je sobere kamertje in het dorp om je met slaapzak, lakenzak etc. te installeren voor de nacht.
En dan op zoek naar een ristorante waar over het algemeen niet voor acht uur s avonds gegeten wordt hier.
Afijn, nog 2 dagen met relatief korte etappes en ongetwijfeld steeds meer drukte op de route. Morgen moet ik in ieder geval een stukje langs de Cassia, de oude klassieke route die de Romeinen en de Franken gebruikten om vanuit het Noorden naar Rome te komen en andersom.
Deze Cassia volg ik eigenlijk al honderden kilomters. Meestal op een afstand omdat de oude stenen weg (geplaveid met grote stenen) op de meeste plaatsen vervangen is door asfalt en hier in de buuirt van Rome is het al bijna een snelweg geworden. Dat wordt nog spitsroeden lopen om ook het laatste stukje levend en wel te belopen.
Ik zal hopelijk vrijdag of zaterdag in staat zijn om jullie op de hoogte te stellen van mijn laatste 38 kilometers en de euforie rond mijn aankomst.
Het is goed dat ik in alle 'stilte' aankom. Dat benadrukt de 'bezinningstocht' (en géén prestatietocht!).
Mar het feest zal pas compleet zijn als ik a.s. zondag een aantal van mijn dierbaren zal treffen!! En daarna kijk ik uit naar mijn terugkomst in Rijswijk en ons weerzien..............
Eergisteren kreeg ik al een sms van Giovanni, een 24 jarige 'pelgrim' uit Venetie met wie ik onderweg veel ben opgetrokken: Yeahhhhhhhh, I'm in front of the San Pietro!!!!!!
En ook al heb ik altijd beweerd dat het voor mijn geen fysieke prestatie is (méér een mentale prestatie), ik ben toch wel trots dat het vrijdag dan zover is!!! Bij leven en welzijn!
Vanavond slaap ik in Compagnano en morgen wandel ik 24 kilometer naar La Storta. Vanaf La Storta is het nog 14 kilometer naar de San Pietro. Daar kan ik als pelgrim dan 2 nachten slapen bij de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid!!! Dat moeten dus wel 2 heerlijke nachten worden. Ik logeer dan in de Via dei Genovesi, vlak achter de San Pietro en op zondagochtend meld ik me dan enkele straten verder, aan de andere kant van het Vaticaan, waar we een apaartement hebben gehuurd.
Vorige week in Bolsena heb ik een heerlijke rustdag beleefd met een prachtige 'overgang' van de zusters naar mijn B en B.
Aan het eind van de middag haalde ik mijn bagage op bij de zusters (allemaal nog traditioneel gekleed uiteraard) en meldde me aansluitend bij de B en B in het pand ernaast (B en B 'Lago di Bolsena'). Dat was even schrikken na het afscheid met de zusters. De deur werd geopend door een schaars geklede dame en ik was onmiddellijk bang dat mijn slechte Italiaans gezorgd had voor een (on)aangename verrassing!! Toch de verkeerde kamer gehuurd of was het inclusief dame? De warheid werd al snel duidelijk: Gabriella Andreu, de eigenaresse van deze B en B was ook Miss siliconeneborsten van Toscane/regio Bolsena. Dat bleek al direct uit alle krantenartikelen die in haar kantoor en op de gang hingen. Veel artikelen in het Italiaans die ik natuurlijk niet kon lezen maar de foto's vertelden eigenlijk wel het hele verhaal!!
Overigens bleek het een heel aaridge vrouw (in de goede betekenis van het woord!) en ze kon ook nog eens heel enthousisast vertellen over de voorbereidingen voor de komende processie ter ere van de dorpsheilige!
Dat alles gaat in Italie moeiteloos samen..............
En dan het vervolg op 'Klein mannetje vindt het geluk': gisteren had ik een prachtige tocht door olijf- en hazelnootgaarden. Na Toscane is ook Lazio een prachtige provincie met veel mooie natuur. Nergens is nog aan te merken dat ik in de buurt kom van een wereldstad!!
Maar toen ik om half vier in de buurt kwam van het prachtige Sutri werd ik overvallen door een flinke bui, midden in het bos. In de verte hoorde ik het al flink onweren. Met poncho en paraplu flink doorgestapt naar Sutri waar ik druipend maar droog (kleding en rugzak) arriveerde in de plaatselijke bar waar ik me voor de televisie installeerde met een cappucino om de eerste bergetappe in de Pyreneeen te bekijken. En ik zat nog niet of het onweer barste los. Het heeft 2 uur gestortregent en ik zat lekker voor de televisie. In Rome en omgeving zijn de straten ondergelopen maar s avonds op weg van de bar naar de Carmelitessen (zusters in Sutri) was het weer heerlijk droog en kon ik mijn 337e pizza gelukkig ook weer buiten op het terras eten. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst binnen heb gegeten. Elke dag minstens 14 uur buiten!!!
En dan nog even over de zusters gesproken: ik kwam eergisteren aan bij de zusters Benedettini in Vetralla en heb daar een prachtige gebedsdienst meegemaakt in de avond. Helemaal gezongen door 8 zusters (waaronder 3 Afrikaanse zusters) en van een schoonheid..............Ik was even een half uur van de wereld en behoorlijk onder de indruk van zoveel sereniteit en spiritualiteit. Het kloosterleven heeft toch altijd een zekere aantrekkingskracht op me gehad!
En dan gisteren in Sutri weer een hele andere ervaring met de zusters van Carmel. Ik kwam aan bij de Monache net buiten het dorp en melde me via de bel. Er ging een deur open en ik stond in een donker gangetje. Toen ging er een luikje open en een vrouwenstem vroeg me vanachter een luikje of ik m'n paspoort, m'n credenziale (pelgrimspaspoort) en 15 euro in het luikje wilde leggen. Toen werd het luikje gedraaid en enkele minuten later lagen m'n paspoorten er weer en een sleutel met een briefje waarop het adres stond van mijn pelgrimsonderkomen. En de stem meldde nog dat ik om 08.00 uur de kamer verlaten moest hebben...........
Geen mens gezien en zo loop je dan naar je sobere kamertje in het dorp om je met slaapzak, lakenzak etc. te installeren voor de nacht.
En dan op zoek naar een ristorante waar over het algemeen niet voor acht uur s avonds gegeten wordt hier.
Afijn, nog 2 dagen met relatief korte etappes en ongetwijfeld steeds meer drukte op de route. Morgen moet ik in ieder geval een stukje langs de Cassia, de oude klassieke route die de Romeinen en de Franken gebruikten om vanuit het Noorden naar Rome te komen en andersom.
Deze Cassia volg ik eigenlijk al honderden kilomters. Meestal op een afstand omdat de oude stenen weg (geplaveid met grote stenen) op de meeste plaatsen vervangen is door asfalt en hier in de buuirt van Rome is het al bijna een snelweg geworden. Dat wordt nog spitsroeden lopen om ook het laatste stukje levend en wel te belopen.
Ik zal hopelijk vrijdag of zaterdag in staat zijn om jullie op de hoogte te stellen van mijn laatste 38 kilometers en de euforie rond mijn aankomst.
Het is goed dat ik in alle 'stilte' aankom. Dat benadrukt de 'bezinningstocht' (en géén prestatietocht!).
Mar het feest zal pas compleet zijn als ik a.s. zondag een aantal van mijn dierbaren zal treffen!! En daarna kijk ik uit naar mijn terugkomst in Rijswijk en ons weerzien..............
-
23 Juli 2014 - 19:23
Andreas:
hey, Loek, ik heb vele berichten eerder niet of zeer fragmentarisch gelezen, dit stukje krijg ik sinds kort direct op de mail. Leuk om van je te horen en wat een belevenis moet het zijn wat je zo lopende meemaakt. Ben benieuwd naar je ervaringen en hoor e.e.a. graag live in Rijswijk of tijdens een heerlijk eind wandelen(voor jouw een peulenschil). Zie je graag weer! hartelijke groet, Andreas -
23 Juli 2014 - 22:37
FRans Bosman:
Broertje, moet ik trost jaloers of gewoon blij voor je zijn. het mag dan geen prestatie genoemd worden, maar ik vind het helemaal top. Heb genoten van je verhalen en kijk naar je uit volgende week ergens......
Frans -
25 Juli 2014 - 12:32
Petra Molegraaf:
Ha die Loek,
Weer genoten van je verhaal. De dames zorgen voor de nodige afwisseling tijdens je tocht: de kuise zusters afgewisseld met Cup dubbel- D (of meer). Ach. als je de mens achter de borsten maar blijft zien, toch? Wat zal het heerlijk voor je zijn om vrouw, zoon en nog andere familie(?) binnen kort in Rome te zien. En dan heb je nog een week of vijf om in Rijswijk weer te wennen aan het gewone leven voordat het schooljaar van start gaat.
Tot 1 september! Groetjes, Petra -
25 Juli 2014 - 18:17
Astrid:
Hahahahaa wat een prachtig verhaal weer Loek! En... je bent er bijna... Wat een kick zal je dit geven en wat heb je een geweldige herinnering meegenomen. Niet stiekum een sileconen borst in je tas gestopt he! Hihihi
Loek geniet nog van je laatste stappen en ik hoopmje snel te spreken of te zien in ons mooie Rijswijk!
Xxx
Astrid -
26 Juli 2014 - 10:23
Ellen:
Hoi loek! Wat genieten we van je verhalen! Wij zijn met ons kleine campertje heel rustig aan via de binnenlanden richting italie aan het trekken en moeten menigkeer aan je denken. Zo zal loek wel gelopen hebben! Respect voor je! Knap hoor! Een geweldige ervaring! Geniet in Rome van je gezin en je wel verdiende rust en kijk er naar uit je in levende lijve te zien! Goede thuisreis! Namens de rebellen -
26 Juli 2014 - 13:36
Aad Borsboom:
Ha die Loek,
Je hebt het gehaald! Een topprestatie!
Je zal nu wel op een terras zitten met zicht op de Sint-Pieter.
Morgen komen de meiden en dan zit het erop?
Dank voor de mooie verhalen.
Groeten, Aad
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
