Elke morgen ligt de hele wereld aan je voeten.....

Vannacht was ik te gast in het 'Ostello Santa Maria in Betlem' in de prachtige stad Pavia. Na een lange etappe (en wederom een lekker pittig temperatuurtje) ben ik gistermiddag om vier uur gearriveerd in deze prachtige historische stad aan de Ticino. Een prachtige wandeling door de rijstvelden (risotto) en na al die bergen is het heerlijk om weer eens niet te hoeven stijgen en dalen.
M'n daggemiddelde stijgt daarmee ook weer naar zo'n 25 kilometer. Dit betekent voor mij nog steeds 5 uur lopen en tussendoor veel zitten, lezen, schrijven, voetbalverslagen lezen in de krant (Nederland-Spanje vond plaats tijdens mijn verblijf op de Grote Sint Bernard en daar was in de verste verte geen televisie te bekennen helaas!), en gewoon alles van de wereld op je af laten komen.

Het waren trouwens weer gedenkwaardige etappes de laatste dagen. Dat begon al in Vercelli, een prachtige oude italiaanse stad boven Turijn. Ik was daar via de plaatselijke parochie te gast bij een hele aardige familie waar ik een luxe kamer met douche en toilet (en airconditioning!) kreeg.
Tijdens het eten in een plaatselijke pizzeria deelde ik met heel veel luidruchtige Italianen het wel en wee van de wedstijd tegen Costa Rica en het is onvoorstelbaar hoeveel emotie daarbij om de hoek komt kijken. Soms denk je dat ze de hele tent gaan afbreken maar na afloop van de verloren wedstijd blijken het toch ook gewone mensen die mij omstandig feliciteren met 'Robben' en 'van Persie'.
Helaas heeft mijn zoektocht naar een bar met televisie (Nederland-Chili) in Pavia geen resultaat opgeleverd. Rai Uno zendt slechts 1 wedstrijd per dag uit en dat bleek dus een andere wedstrijd te zijn.

Even tussendoor:
Vanochtend heb ik een rustochtend gepland want ik hoef vandaag maar 17 kilometer te lopen naar Belgioioso. Daar slaap ik wederom in een 'Ostello' van de plaatselijke kerk. En ook daar is mij weer een kortingsbon voor het (enige) plaatselijke restaurant in het vooruitzicht gesteld!
Voor de dag erop heb ik een verblijf geregeld in Senna Lodigiana.
Dat is nogal van belang want vandaaruit kan ik een speciaal pontje nemen over de Po om in Piacenza uit te kunnen komen en vandaaruit richting de Apenijnen/Toscane te kunnen lopen. Het blijkt namelijk nog niet mee te vallen om al wandelend de rivier de Po over te kunnen steken. Er zijn wel veel autowegen waar evt. ook nog fietsers met gevaar voor eigen leven overheen kunnen maar aan voetgangers is hier niet gedacht.
De Italianen kennen geen wandelcultuur! Als je een Italiaan ziet wandelen dan is hij zijn autosleutels kwijt!!
Maar vanuit Senna Lodigiana schijn ik makkelijker met dit pontje over te kunnen, dus vandaar deze planning!

En ook nog even tussendoor:
voor degenen die dat nog niet wisten: de Via Francigena is de 2e culturele wandelroute in Europa (na het immens populaire Santiago de Compostella)
en het loopt officieel van Canterbury (engeland) naar Rome. Deze route is bepaald door een zekere bisschop Sigeric uit de 10 e eeuw die vanuit Canterbury naar Rome liep (en ook weer terug!) om zich tot bisschop te laten wijden. De etappeplaatsen die hij aandeed heeft hij nauwkeurig beschreven en op basis daarvan is deze 'Via Francigena' bepaald.
In Noord Italie staat ie overal goed aangeven en is het een begrip bij de plaatselijke bevolking. Dat is wel prettig voor een pelgrim!
Ik volg de beschrijving van Ben Teunissen (de Weg van de Franken) die de aanlooproute vanaf Maastricht naar Reims beschrijft en vanaf Reims de officiele route naar Rome volgt. Vanaf Rijswijk tot aan Maastricht heb ik het 'Pelgrimspad' (van Amsterdam via Den Bosch naar Maastricht) gevolgd.

En nu weer het vervolg op mijn tocht vanaf Vercelli:
De volgende dag liep ik een prachtige route naar Nicorvo (of all places).
Een dorp van niks maar juist daarom zo charmant. Bij het enige plaatselijke barretje moest ik een sleutel ophalen van een zaaltje naast de plaatselijke kerk waar 3 doorgezakte bedden stonden en ook nog een druppelende douche met vooral koud water! Maar goed, het is dan ook gratis. Ofwel 'donativo': een vrijwillige bijdrage dus. De parochie biedt je dan ook nog een menu'tje aan in dezelfde plaatselijke bar voor 10 euro.
Een pelgrimstocht hoeft dus niet veel te kosten!! En dat vindt ik ook de charme van zo'n reis.
De volgende dag (eergisteren) hetzelfde verhaal maatr toch weer anders:
in het dorp Tromello werd ik al tegemoet gefietst door een zekere Carlo.
Hij stelde zich voor als de 'custado' van de plaatselijke 'Ostello' voor pelgrims. Ik was die dag (zoals meestal trouwens) zijn enige gast. Hij begeleidde me al fietsend (op z'n fiets stond werkelijk 'Via Francigena'!)
naar de slaapzaal en ook hier kreeg ik een 'tegoedbon' voor de plaatselijke bar waar ik die avond voor 10 euro kon eten.
Ontbijten bij een Ostello of anderszins kennen ze in Italie niet! Daarvoor ga je 's ochtends gewoon naar de plaatselijke bar waar je heel goedkoop een kop koffie en een brioche scoort. Als je aan de bar blijft staan dan betaal je zelfs minder dan wanneer je gaat zitten. Dus nu begrijp ik waarom al die mannen en vrouwen 's ochtends voor het werk even aan de bar hangen met een kop koffie en een brioche in de hand.
Gelukkig zijn er voor een grote eter als ik altijd wel onderweg winkeltjes te vinden waar ik panini, fromaggi, frutti en yoghurt kan vinden.

Afijn, ik zie dat ik in de gauwigheid wat dingen door elkaar heb geschreven maar dat heeft weer te maken met de haast die ik hier moet maken want ik mag maar een half uurtje op de computer hier in de dependance van het 'offizi du Turismo' waar ik nu ook even mijn rugzak kan achterlaten zodat ik nog even rustig de prachitge oude binnenstad kan bekijken om vanmiddag mijn tocht voort te zetten naar Belgioioso!

Al lopende denk ik veel aan jullie en verheug me zeker ook weer op de thuiskomst eind jullie! Het grote voordeel van vier maanden 'retraite' is dat je de waarde van veel 'dingen' weer gaat ervaren.
'Alles' wat nu zo afwezig is is daarom des te meer 'aanwezig'!

liefs en hartelijke groet,

Loek