Niemand verdwaalde ooit op een rechte weg (Goethe)
Door: Loek Bosman
Blijf op de hoogte en volg Loek
02 Juni 2014 | Nederland, Rijswijk
Maandag 2 juni: mijn allereerste rustdag na 44 wandeldagen.
Gisteren kwam ik doodmoe aan in Besancon na 36 wandelkilometers.
Dat was zeker geen vrije keuze want hoewel de benen goed zijn vind ik 36 kilometer eigenlijk 11 kilometer te veel. Maar dat krijg je natuurlijk als je net in
je laatste reisverhaal hebt verteld dat je bijna nog niet bent verdwaald en dat het vinden van een logement meestal geen probleem is.
Hoe anders was dat gisteren!!!!!
Na een voortvarende start door een prachtig open, groen en volkomen verstild en verlaten landschap kwam ik een uitgestrekt bos waar de routebeschrijving mij in de steek liet en ik volledig verdwaalde.
Dat heeft me zeker 2 tot 3 uur extra gekost en tot overmaat van ramp was er in de hele omgeving geen onderkomen te vinden. Na 12 telefoontjes ('complet', 'fermé', 'en retraite' etc.) heb ik het opgegeven en besloot ik in één keer door te lopen naar Besancon. Dat was eigenlijk de bestemming voor de volgende dag maar een nacht buiten slapen ziet zelfs deze vrjbuiter/'Swiebertje' niet zitten. Na een wandeldag van 8 uur kwam ik dus doodmoe in Besancon bij de Auberge de Jeunesse (Ja, zelfs op je zestigste kun je nog gewoon in een Jeugdherberg logeren!!) aan.
Vandaag dus heerlijk rustig aan gedaan. De prachtige oude binnenstad van Besancon bekeken, het geboortehuis van Victor Hugo (Les Misérables) bezocht, naar de Turkse kapper geweest om me volledig te laten kortwieken (Jaja, foto volgt!), inkopen gedaan en vooral heerlijk op een terras koffie gedronken!
Morgen staan er weer 26 wandelkilometers op het programma en die starten in de oude binnestad van Besancon (aan de rivier de Doubs) en leiden dan al snel naar de Citadel (Unesco werelderfgoed) 200 meter boven de stad!
Afijn, omdat het toetsenbord (Aserty i.p.v. Querty) hier nogal afwijkt en omdat er nog meer mensen van deze computer gebruik willen maken zal ik proberen een en ander nog even in steekwoorden neer te schrijven.
- eten en drinken: veel stokbrood met confiture en franse kaas, frites, pizza, kebab, salades en heel veel water (liters per dag) en waterige koffie.
- de route: prachtige paadjes en kleine D-weggetjes door volkomen groen, verstild en volkomen verlaten platteland. Prachtige dromerige dorpjes waar vaak geen leven aanwezig lijkt. Je wil niet weten hoeveel ruimte er nog is in Europa en hoe mooi dit continent eigenlijk is. Wat ik vooral niet begrijp is dat iedereen over de snelwegen naar het zuiden jakkert terwijl het hier echt prachtig is. Je mist wel elke voorziening onderweg (geen alimentation, geen cafeetjes en vaak alleen een rondrijdende toeterende bakker.
- de onderkomens verschillen per dag: van veredelde schuur of stal tot een prachtige logeerkamer bij mensen thuis (vaak via de parochie of via de APD (accueil pelerin au domicilie).
Naast de route, de mensen die je ontmoet, het weer en het veranderende landschap blijven ook de onderkomens telkens weer een verrassing. Je kunt er geen pijl op trekken.
En dat maakt deze ontdekkingstocht zo boeiend: geen dag is hetzelfde en elke dag sta je weer voor nieuwe (leuke en minder leuke) verrassingen! Het lijkt het leven zelf wel!!
Gisteren kwam ik doodmoe aan in Besancon na 36 wandelkilometers.
Dat was zeker geen vrije keuze want hoewel de benen goed zijn vind ik 36 kilometer eigenlijk 11 kilometer te veel. Maar dat krijg je natuurlijk als je net in
je laatste reisverhaal hebt verteld dat je bijna nog niet bent verdwaald en dat het vinden van een logement meestal geen probleem is.
Hoe anders was dat gisteren!!!!!
Na een voortvarende start door een prachtig open, groen en volkomen verstild en verlaten landschap kwam ik een uitgestrekt bos waar de routebeschrijving mij in de steek liet en ik volledig verdwaalde.
Dat heeft me zeker 2 tot 3 uur extra gekost en tot overmaat van ramp was er in de hele omgeving geen onderkomen te vinden. Na 12 telefoontjes ('complet', 'fermé', 'en retraite' etc.) heb ik het opgegeven en besloot ik in één keer door te lopen naar Besancon. Dat was eigenlijk de bestemming voor de volgende dag maar een nacht buiten slapen ziet zelfs deze vrjbuiter/'Swiebertje' niet zitten. Na een wandeldag van 8 uur kwam ik dus doodmoe in Besancon bij de Auberge de Jeunesse (Ja, zelfs op je zestigste kun je nog gewoon in een Jeugdherberg logeren!!) aan.
Vandaag dus heerlijk rustig aan gedaan. De prachtige oude binnenstad van Besancon bekeken, het geboortehuis van Victor Hugo (Les Misérables) bezocht, naar de Turkse kapper geweest om me volledig te laten kortwieken (Jaja, foto volgt!), inkopen gedaan en vooral heerlijk op een terras koffie gedronken!
Morgen staan er weer 26 wandelkilometers op het programma en die starten in de oude binnestad van Besancon (aan de rivier de Doubs) en leiden dan al snel naar de Citadel (Unesco werelderfgoed) 200 meter boven de stad!
Afijn, omdat het toetsenbord (Aserty i.p.v. Querty) hier nogal afwijkt en omdat er nog meer mensen van deze computer gebruik willen maken zal ik proberen een en ander nog even in steekwoorden neer te schrijven.
- eten en drinken: veel stokbrood met confiture en franse kaas, frites, pizza, kebab, salades en heel veel water (liters per dag) en waterige koffie.
- de route: prachtige paadjes en kleine D-weggetjes door volkomen groen, verstild en volkomen verlaten platteland. Prachtige dromerige dorpjes waar vaak geen leven aanwezig lijkt. Je wil niet weten hoeveel ruimte er nog is in Europa en hoe mooi dit continent eigenlijk is. Wat ik vooral niet begrijp is dat iedereen over de snelwegen naar het zuiden jakkert terwijl het hier echt prachtig is. Je mist wel elke voorziening onderweg (geen alimentation, geen cafeetjes en vaak alleen een rondrijdende toeterende bakker.
- de onderkomens verschillen per dag: van veredelde schuur of stal tot een prachtige logeerkamer bij mensen thuis (vaak via de parochie of via de APD (accueil pelerin au domicilie).
Naast de route, de mensen die je ontmoet, het weer en het veranderende landschap blijven ook de onderkomens telkens weer een verrassing. Je kunt er geen pijl op trekken.
En dat maakt deze ontdekkingstocht zo boeiend: geen dag is hetzelfde en elke dag sta je weer voor nieuwe (leuke en minder leuke) verrassingen! Het lijkt het leven zelf wel!!
-
02 Juni 2014 - 18:02
Heleen:
Ja Loek je moet alles meemaken, ook het verdwalen! Maar ik vind je dapper hoor en ben echt benieuwd naar al je foto's! Dikke kus je schoonzus ;-) -
03 Juni 2014 - 16:56
Helma:
Hallo Loek wat een prachtige tocht maak jij. Uit de verhalen blijkt wel dat het je gelukkig goed afgaat. En natuurlijk zijn er mindere momenten, die horen er bij. De herinneringen zullen dan ook overweldigend zijn en bijna niet vast te leggen in verhalen en/of foto's. Een hele belevenis lijkt me, maar vooral ook wat je schrijft de rust, de natuurschoonheid, de ruimte. GEWELDIG. Ik vind het leuk je verhalen te mogen delen, vindt er zelf een hoop rust in terug. Dan verder de foto met baard, niks meer aan doen, heeft wel iets.
Heel veel wandelplezier nog en leuke ontdekkingen die je nog tegen gaat komen.
Ik zal donderdag aan je denken als ik zelf een kilometer of 15 ga wandelen.
Groetjes uit het leidschenveen
Helma -
03 Juni 2014 - 18:18
Astrid:
Jeemig de pemig zeg! Ben wel blij dat je uiteindelijk weer goed trecht komt hoor!
ik ga zo wandelen van huis naar wel helemaal naar Wateringen phoe phoe!
Dag Loek tot je volgende verslag!!
Xxx As -
03 Juni 2014 - 21:31
Hans Van Der Vlugt:
Hallo Loek!
Allereerst nog gefeliciteerd met je 6oste verjaardag, de leeftijd der zeer wijzen(!) Ik geniet enorm van de interessante verslagen van jouw avontuurlijke tocht. En nu ook nog verdwaald in een uitgestrekt bos en daarna toch weer het juiste pad gevonden. Dat is natuurlijk op het moment zelf niet prettig, maar een mooier beeld is voor jouw pelgrimstocht niet te bedenken! Waar "vertrouwen" al niet toe kan leiden! Prachtig ook dat je zo kunt genieten van het Franse land en de vele onverwachte ontmoetingen. Kom je nog wel aan je thema's toe? Ik wens je een heel goede reis en blijf je graag volgen!
Groetjes,
Hans -
04 Juni 2014 - 09:07
Randall:
Ha Loek.. leuk om je ontdekkingsreis zo te volgen! Je doet het heel goed. Ga zo door...
groetjes Randall -
04 Juni 2014 - 11:07
Joop Van Hecke:
Hallo Loek, Weer thuisgekomen je blog opgezocht om je van uit hier een bericht te sturen dat ik je, zoals beloofd heb te volgen in je verdere tocht naar Rome.
Het was fijn je te mogen ont-moetten zeker na de avond waar wij samen bij de Italiaan ons afscheid hebben gevierd. Ik heb je van een aangroeiende baard(man) tot een geschoren mannetje leren kennen.
Ik wacht op je eerste bericht na Besançon. Stap ze, bon courage.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
